مشکلات صادرات به امارات از نگاه سه تاجر ایرانی: هزینه جابجایی پول رقابت پذیری محصولات ایرانی را کم می کند/ همراهی تشکل های قوی برای صادرات مدرن ضروری است

علیرضا ملک‌پوری، فعال صنعت چرم و صادرکننده نیز درباره مشکلات مراودات مالی افزود: بسیاری از مشکلات که اکنون وجود دارد، در سال ۲۰۰۵ وجود نداشت و ما می‌توانستیم از بانک‌های ایرانی و شعب صادرات و ملی در امارات استفاده کنیم، اما اکنون بانک‌ها تنها کاری که انجام می‌دهند، وصول مطالبات گذشته خود است. باید بپذیریم که بخشی از مشکلات ما مشکلات سیاسی است و گره آن توسط بخش‌خصوصی رفع نمی‌شود.

ملک‌پوری یادآور شد: در رابطه با جابه‌جایی پول و حل مسائل مالی هزینه گزافی به صادرکننده تحمیل می‌شود که همین موضوع باعث کاهش رقابت‌پذیری محصولات ایرانی در عرصه بین‌المللی شده است.

محمد بهرو، صادرکننده محصولات کشاورزی نیز گفت: مهم‌ترین مشکلی در صادرات محصولات کشاورزی به کشورهای حاشیه خلیج‌فارس، نبود زیرساخت‌های لجستیکی و به‌ویژه کانتینرهای یخچال‌دار است، به‌خصوص آنکه فصل برداشت عمدتا در فصل گرما است. باید توجه داشت که امارات نیز مانند کویت و قطر به‌زودی سختگیری‌ها درباره ورود کالاهای غیربهداشتی را اعمال خواهد کرد.

بهرو گفت: مهم‌ترین مشکلات صادرکنندگان محصولات کشاورزی از سال۹۷، برگشت ارز صادراتی است که باعث شده تا شاگردهای زرنگ از این سیستم خارج شوند و افرادی که تخصص لازم را ندارند با سوء‌استفاده از کارت‌های یکبارمصرف، محصولات بی‌کیفیتی را به بازارهای امارات و بازارهای ثانویه صادر کنند. این موضوع مشکلات بزرگی را برای کشاورزان در کشور به‌وجود آورده است.

سامان ملک‌پور، فعال اقتصادی و صادرکننده محصولات کشاورزی گفت: مشکلات صادرات به شکل یک زنجیره باید دیده شود و فقط محدود به لجستیک نشود. حل مشکلات صادراتی نیاز به برنامه‌‌‌‌‌‌‌ریزی منسجم و یک سیاستگذاری کلی دارد.

وی تاکید کرد: در لایه‌های کارشناسی همه در بخش‌های مختلف مشکلات حوزه صادرات را می‌دانند، اما بالاخره باید از یک‌جایی آغاز کرد و در این‌باره باید گام‌های عملی برداشته شود.

وی افزود: به‌عنوان مثال دولت قادر به ایجاد یک کارخانه بسته‌بندی و سورتینگ در منطقه جنوب نیست، بلکه یک فعال اقتصادی باید به این نتیجه برسد که در حوزه بسته‌بندی ورود کند، اما سوال این است که چرا این اتفاق نمی‌‌‌‌‌‌‌افتد؟ زیرا به صادرات، بدون برنامه و به شکل جزیره‌‌‌‌‌‌‌ای نگریسته می‌شود. آنچنان که ممکن است یک فعال اقتصادی در این زمینه سرمایه‌‌‌‌‌‌‌گذاری کرده و دو‌ماهه در فصل برداشت کشت محصولات کشاورزی فعالیت کند و در سایر فصول بیکار باشد. در این حالت فرد باید با یک سرمایه‌‌‌‌‌‌‌گذاری سنگین و احتمالا چند ده نفره ‌ماه‌ها بیکار بماند که از لحاظ اقتصادی منطقی نیست.

وی  عنوان کرد:  حتی ممکن است همه امکانات از جمله سردخانه و بسته‌بندی هم درست باشد، اما با توجه به شرایط حمل‌ونقل ۱۵روز هوای مناطق جنوب خراب شده و دریا توفانی باشد. به این ترتیب نمی‌توان در این دریا فعالیت کرد. البته تمام این مشکلات به دولت بازنمی‌گردد و ما نیازمند این هستیم که بخش‌خصوصی و تشکل‌‌‌‌‌‌‌های صنفی به‌خصوص در شرکت‌های کوچک و متوسط قوی‌تر ورود کنند.