مدارا با امارات
مسعود دانشمند، رئیس اتاق بازرگانی ایران و امارات در گفت‌وگو با فرهیختگان مطرح کرد:
مدارا با امارات
ارمغان جوادنیا
با ورود شرکت هایی از کشورهای اروپایی به کشور سناریوهای زیادی مطرح می‌شود؛ برخی معتقدند حضور این کشورها می‌تواند جای کشورهایی چون امارات را پرکند، درمقابل برخی دیگر چنین دیدگاهی را رد می‌کنند. در این میان، مسعود دانشمند، رئیس اتاق بازرگانی ایران و امارات معتقد است «تجارت ایران و امارات به سمت رونق پیش خواهد رفت، ضمن‌اینکه صادرات ما به امارات توسعه می‌یابد.» وی همچنین پیش‌بینی می‌کند که« مبادلات این دو کشور تا 25 میلیارد دلار تغییر کند.»
***
امارات از جمله کشورهایی بود که بعد از اعمال تحریم‌ها، همکاری قابل‌توجهی با ایران داشت. حال که قرار است تحریم‌ها برطرف شود و کشورهای اروپایی نیز وارد کشور شوند، فکر می‌کنید تجارت ایران و امارات به چه سمتی پیش خواهد رفت؟
به سمت رونق می‌رود.
چرا چنین استدلالی دارید؟
دلیل این موضوع کاملا واضح و روشن است. اگر بخواهیم جنسی را خریداری کنیم باید آن را از بازاری به نام امارات تهیه کنیم. بنابراین تا نظام بانکی راه بیفتد و قرار باشد مستقیما با آنها که نمایندگی انحصاری در خلیج فارس دارند و ما هم جزء آنها هستیم، رشد کنیم، زمان می‌خواهد. در سال‌های انقلاب، جنگ و تحریم نمایندگی‌های انحصاری تولیدکنندگان بزرگ از جمله تویوتا، ب‌ام‌و، زیمنس آ ا گ به امارات نقل مکان کردند و حالا یا باید صبر کنیم که نمایندگی‌ها را از آنجا باطل کنیم و به ایران بیاوریم و بعد کاسبی کنیم یا اینکه فعلا از مسیر امارات اجناس را بیاوریم و کم‌کم نمایندگی انحصاری‌ها را به تهران منتقل کنیم. بنابراین در دوره‌ای تجارت با امارات رونق می‌گیرد و بعد به یک عدد منطقی می‌رسد.
این عدد منطقی که از آن نام بردید، چه زمانی محقق می‌شود؟
بعد از سه تا پنج سال.
اما گزینه دیگری هم روی میز است؛ اینکه با لغو تحریم‌ها اروپایی‌ها وارد شوند و امارات کنار زده شود. آیا شما به‌عنوان رئیس اتاق بازرگانی ایران و امارات چنین موضوعی را تایید می‌کنید؟
نه. درست است که اروپایی‌هایی چون (زیمنس، آ ا گ، فیات و زانوسی) وارد کشور می‌شوند؛ اما همه این نمایندگی‌ها به امارات داده شده است. بنابراین حالا اگر قرار باشد مستقیم از آلمان خرید کنیم یا امارات فرقی نمی‌کند؛ چراکه هر کدام کمیسیون خود را دریافت می‌کنند. شرکت ب‌ام‌و نیز نمی‌تواند نمایندگی را حذف کند و به ما در ایران بدهد. این کار را نمی‌کند، بنابراین قرارداد می‌بندد و عنوان می‌کند از طریق نماینده ویژه خریداری کنید. این نماینده هم که در امارات است، دستش درسیستم بانکی و تسهیلات باز است، بنابراین خیلی راحت با 10 درصد پیش‌پرداخت خرید می‌کند و به ما می‌فروشد. اگر هم بخواهیم از کمپانی آلمانی خرید کنیم، باید از طریق امارات تحویل بگیریم.
قبل از انقلاب تمام برندهای معروف صنعتی و کالاهای مهم در تهران نمایندگی داشتند. یعنی تمام منطقه خاورمیانه را، ما پوشش می‌دادیم؛ اما بعد از جنگ و تحریم، این نمایندگی‌ها در جای دیگری مستقر شدند. با تمامی این تفاسیر نمی‌توانیم یک شبه این نمایندگی‌ها را برگردانیم. بنابراین باید با این بازار- امارات- کار و مدارا کنیم تا سیستم بانکی جا بیفتد و تحریم‌ها برداشته شود و بازار به ما اعتماد کند و ما به بازار اعتماد کنیم. تمامی اینها زمان‌بر خواهد بود.
با اعمال تحریم‌ها امارات از این فرصت استفاده کرد تا تحریم‌ها را دور بزند و شریک اول تجاری ایران شود. آیا بعد از لغو تحریم‌ها این کشور همچنان به‌عنوان شریک اول تجاری ایران باقی خواهد ماند یا اینکه ورق به‌گونه‌ای دیگر برخواهد گشت؟
امارات شریک اول تجاری ما نیست بلکه چین شریک اول ما شده است. اما مبادله ما با امارات منهای قاچاق 18 میلیارد دلار در سال است. این میزان باقی خواهد ماند و کم‌کم به عدد متعادل منطقی می‌رسد. به بیانی دیگر صادرات ما به امارات توسعه می‌یابد و اگر تولید کشور بهبود یابد، یکی از بازارهایی که می‌توانیم به‌عنوان بازار اولیه کالا صادر کنیم و بعد به بازار ثانویه برسیم، امارات است. ضمن‌اینکه امارات دستش درکشورهای عربی و آفریقا باز است و راحت‌تر می‌تواند کالای ما را صادر کند. بنابراین روابط بازرگانی ما با امارات توسعه پیدا خواهد کرد.
به نظر شما آیا بعد از لغو تحریم‌ها کشور امارات احساس خطر می‌کند؟
احساس خطر نمی‌کند، چراکه این مباحث را می‌دانند؛ آنها هم که از ماجرا دورند، این‌گونه نیست که بعد از رفع تحریم‌ها به ما التماس کنند که اجناس‌شان را خریداری کنیم. آنها می‌خواهند اجناس‌شان را بفروشند و پول بگیرند، ما هم نمی‌خواهیم جنس را به سادگی بخریم و پول بدهیم. بنابراین گفت‌وگویی بین ما به‌عنوان خریدار و آنها به‌عنوان فروشنده وجود خواهد داشت.
با این اظهارات، فکر می‌کنید حجم مبادلات تجاری ما با امارات دستخوش چه تغییر و تحولاتی شود؟
به نظر می‌رسد مبادلات این دو کشور در حد 18 تا 20 و 25 میلیارد دلار تغییر کند.
هر چند امارات در زمان تحریم نفع تجاری برای ما داشته و ایران نیز به این کشور نیاز داشته است اما آیا کفه ترازو به نفع امارات بوده است یا ایران؟
هر دو سود بردیم اما چگونه سود بردن جای بحث دارد. امارات از تجارت با ایران سود برده است، ما هم از فضای بانکی و تجاری امارات استفاده و تنگناهای داخلی را برطرف کردیم حالا چقدر بیشتر سود کردیم و آنها چقدر، متر اندازه‌گیری را نداریم.
حدودی هم نمی‌توانید بگویید؟
هر دو طرف سود بردند و معامله برد – برد بوده است. در مقطعی اگر امارات نبود چطور می‌توانستیم کالاهایی را که از خارج خریداری کرده بودیم وارد ایران کنیم بنابراین هر دو طرف
سود بردند.
با ورود کشورهای اروپایی چطور؟ آیا این معامله برد – برد که از آن نام بردید ادامه خواهد داشت؟
روابط به شکل دیگری تعریف می‌شود. از این پس باید تولید کنیم و بفروشیم. اما باید دید که چه کسی بهتر از امارات می‌تواند از ما خریداری کند و آن را به بازارهای ثانویه بفروشد.
با این تفاسیر می‌توان از امارات به‌عنوان کاسب خارجی تحریم نام برد؟
با مصداق این حرف که فکر کنیم خریدی کردیم که دنیا متوجه نشده باشد، موافق نیستم. صاحبان کالاها اجازه دادند امارات سرپل باشد که ما کالاهای خود را خریداری کنیم. اگر نه همه می‌دانند بازار مصرف فلان کالا، نه امارات، بلکه مشخصا ایران بوده است. این درحالی است که به ترکیه فشار آوردند واسطه‌گری نکند اما امارات در این باره فشاری متحمل نشد.
پس می‌توان گفت کاسب خارجی بوده است؟ نه؟
باید این واژه را تعریف کنیم و بعد از آن ببینیم چه می‌خواهیم اما به‌هر حال در روابط تجاری و بازرگانی بین ایران و امارات هر دوطرف سود بردند. بالاخره سود کردن یعنی کسب کردن و وقتی کسب می‌کنید یعنی کاسب هستید.
منبع : فرهیختگان
تا کنون برای این پست دیدگاهی ثبت نشده است.